Sarojini Naidu
Sarojini Naidu Chattopadhyay (bengale সরোজিনী চট্টোপাধ্যায়; la 13an de februaro 1879 - la 2an de marto 1949) estis barata politika aktivulo kaj poeto, pasia subtenanto de civitanrajtoj, virinliberigo kaj kontraŭimperiismaj ideoj. Naidu estis grava figuro en la lukto de Hindio por sendependeco de brita kolonia rego. La laboro de Naidu kiel poeto gajnis al ŝi la titolon de la najtingalo de Barato (bengale Bharat Kokila).
Naidu naskiĝis en bengala familio en Hajderabado, kaj estis edukita en Ĉenajo, Londono kaj Kembriĝo. Post sia tempo en Anglio, kie ŝi laboris kiel sufrageto - batalanto por virina balotrajto, ŝi aliĝis al la movado de la Barata Nacia Kongreso kiu batalis por la sendependeco de Barato de brita rego. Ŝi iĝis parto de la barata naciisma movado kaj iĝis ano de Mahatma Gandhi kaj la ideo de aŭtonomeco kiun li gvidis. Ŝi estis nomumita la Prezidanto de la Barata Nacia Kongreso en 1925 kaj poste estis nomumita la Guberniestro de la Unuiĝintaj Provincoj - (la provinco de Brita Hindio) en 1947, iĝante la unua virino se temas pri teni la postenon de Guberniestro en suverena Barato.
La poezio de Naidu inkluzivas kaj infankantojn kaj kantojn kiuj traktas pezajn temojn kiel ekzemple patriotismo, enamiĝo kaj tragedio. Ŝia poemo "En la Bazaroj de Hajderabado" publikigita en 1912, restas unu el la plej popularaj poemoj. Ŝi estis edziĝinta al Govindarajulu Naidu, ĝenerala kuracisto kaj ili havis kvin infanojn. Ŝi mortis pro korhalto la 2-an de marto 1949.
Edukado
[redakti | redakti fonton]
Sarojini Naidu naskiĝis en Hajderabado al Agurnath Chattopaday, bengala bramano kiu estis la rektoro de la Nizam Kolegio en Hajderabado. La hejmo de ŝiaj gepatroj estis en Brahmangaon en Bikrampur (aktuala Bangladeŝo) [1]. Ŝia patro, Agurnath Chattopaday, kiu tenas doktoriĝon pri scienco de la Universitato de Edinburgo, ekloĝis en Hajderabado, kie li prizorgis la Hajderabada Kolegion, poste nomitan la Nizam Kolegio en Hajderabado. Ŝia patrino, Barada Sundari Devi Chattopaday, estis poeto kaj kutimis verki poezion en la bengala.
Ŝi estis la plej aĝa el ok gefratoj. Ŝia frato Virendranath Chattopaday estis revoluciulo, kaj alia frato, Harendranath estis poeto, dramisto kaj aktoro. Ilia familio estis tre respektata en Hajderabado, ne nur pro gvidado de la Nizam Kolegio, sed ankaŭ kiel la plej konataj kreintoj de Hajderabado dum la brita rego. Esti artisto en la epoko de brita regado en Hindio estis konsiderita danĝera okupo, tamen, fidelaj al iliaj progresemaj valoroj, ili persistis malgraŭ ĉio [2].
Post pasigado de ŝia fina ekzameno en Universitato de Madraso, Sarojini Naidu prenis kvarjaran paŭzon de siaj studoj. En 1895, la bonfara fondaĵo fondita fare de la sesa Nizam, Mahbub Ali Khan, donis al ŝi la ŝancon studi en Anglio, unue en King's College, Londono kaj tiam en Girton College, Kembriĝo.
Sarojini renkontis Padipti Govindarajulu Naidu, kuraciston laŭ profesio, kaj 19-jaraĝa, post kompletigo de ŝiaj studoj, geedziĝis kun li. En tiu tempo, inter-kastaj geedziĝoj ne estis tiel oftaj kiel ili estas nuntempe, sed ambaŭ iliaj familioj aprobis ilian geedziĝon. Krome, en tiu tempo, inter-regionaj geedziĝoj estis maloftaj kaj konsideritaj malsuperaj. Ĉar Sarojini estis de Bengalio, dum Padipti Naidu estis de la regiono de Andra-Pradeŝo, ĝi estis inter-regiona geedziĝo de Orienta Barato kaj Suda Barato, kun du kontrastaj kulturoj [2]. La paro havis kvin infanojn. Ilia filino Padipti Padmaja ankaŭ aliĝis al la liberiga movado kaj estis parto de la "Quit India" movado fondita fare de Gandhi. Ŝi estis nomumita kiel la Guberniestro de la stato de Utar-Pradeŝo baldaŭ post barata sendependeco [3].
Politika kariero
[redakti | redakti fonton]
Naidu aliĝis al la hinda sendependecmovado sekvante la sekcion de Bengalio en 1905. Ŝi baldaŭ renkontis gvidantojn kiel ekzemple Gopal Krishna Gokhala, la poeton Rabindranath Tagore kaj la politikan kaj spiritan gvidanton Mahatma Gandhi kaj estis inspirita labori por liberigo de la kolonia registaro kaj por sociala reformo [4].
Inter la jaroj 1915-1918, Naidu vojaĝis al diversaj regionoj en Hindio kaj prelegis pri socia bonfarto, virina liberigo kaj naciismo. Ŝi ankaŭ helpis fondi la Women's Indian Association (WIA) en 1917 [5].
Dum la jaro 1917, Naidu akompanis sian kolegon, la britan virinan aktivulon Annie Besant, kiu estis la prezidanto de la partio "Home Rule" kaj entuziasma standardisto de la ideo de hejma regado kaj por Irlando kaj por Barato, por prezenti la temon de universala voĉdonrajto al la Komuna Elektita Komitato en Londono, Britio [4].
Naidu vojaĝis al Londono denove en 1919 kiel parto de ŝiaj agadoj en la Home Rule Party of India (Hejmregula Partio de Hindio) kaj ŝia daŭranta lukto por liberigo de brita rego. Kiam ŝi revenis al Hindio en 1920, ŝi aliĝis al la Satyagraha movado de Mahatma Gandhi [4].
Kongresa prezidanteco kaj pliigita implikiĝo en la liberiga movado
[redakti | redakti fonton]
Naidu funkciis kiel la prezidanto de la ĉiujara sesio de la Barata Nacia Kongreso en Kanpur en 1925. Ŝi estis la unua barata virino kaj la dua virino entute (post Ani Basant) se temas pri teni tiun pozicion [6]. En parolado antaŭ Kongresintoj, Naidu diris "En la batalo por libereco, timo estas nepardonebla perfido kaj malespero estas nepardonebla peko" [4].
Naidu ankaŭ prezidis la sesion de la Indian East African Congress okazigitan en Sud-Afriko en 1929.
Naidu estis arestita kune kun aliaj kongresaj gvidantoj, inkluzive de Mahatma Gandhi, Jawaharlal Nehru, kaj Madan Mohan Malviya por ilia partopreno en la Salomarŝo de 1930. En protesto kontraŭ tio, la Barata Nacia Kongreso bojkotis la unuan Ronda Tablo-Konferenco okazigita en Londono [4].
Tamen, en 1931, Naidu kaj aliaj gvidantoj de la Kongrespartio partoprenis la duan raŭndon de la Ronda Tablo-Konferenco kondukita fare de la Guberniestro ĝenerala de Barato Lord Irwin sekvanta la pakton Gandhi-Irwin [4].
Naidu estis unu el la ĉefaj figuroj kiuj gvidis la Salan Marŝon - la neperfortan civilan malobean movadon gviditan fare de Gandhi. Ŝi renkontis ripetajn arestojn de la britaj aŭtoritatoj dum la periodo kaj eĉ pasigis pli ol 21 monatojn en malliberejo [4].
Guberniestro de la Unuiĝintaj Provincoj
[redakti | redakti fonton]Sekve la sendependecon de Barato de brita rego en 1947, Naidu estis nomumita la guberniestro de la Unuiĝintaj Provincoj (aktuala Utar-Pradeŝo), igante ŝin la unua virina guberniestro en Barato. Ŝi restis en sia pozicio ĝis sia morto en marto 1949 [4].
Verkada kariero
[redakti | redakti fonton]Naidu komencis verki en la aĝo de 12. Ŝia teatraĵo, Maher Munr, kiu estis verkita en la persa, tre imponis homojn de Hajderabado.
En 1905, ŝia unua poemaro estis publikigita, nomita "La Ora Sojlo" [7]. La volumeno havis antaŭparolon de Arthur Simmons - brita poeto kaj literaturrecenzisto. Ŝiaj kantoj estis admiritaj fare de eminentaj hindaj politikistoj kiel ekzemple Gopal Kriŝna Goĥale.
La poemo de Naidu "En la Bazaroj de Hajderabado" estis publikigita kiel parto de la kolekto "The Bird of Time (La Birdo de Tempo)" kune kun ŝiaj aliaj poemoj en 1912. "En la Bazaroj de Hajderabado" estis ricevita kun granda simpatio fare de la kritikistoj, kiuj notis la netradician uzon de Naidu de riĉaj sensualaj bildoj en ŝia verkado [8][9][10][11].
Feather of Dawn - kolekto enhavanta poemojn verkitajn fare de Naidu en 1927, redaktita kaj publikigita post ŝia morto en 1961 fare de ŝia filino Padmaja Naidu [12].
Morto kaj heredo
[redakti | redakti fonton]
Naidu estis premiita la Kaisar-i-Hind Medalo fare de la brita registaro por ŝia laboro dum la pesto en Barato, sed poste revenis kiel manifestaciano pro la Jallianwala Bagh Masakro (Masakro de Amritsar) en aprilo 1919 [13].
Por ŝia laboro en la kampo de verkado de poezio, Naidu ricevis la titolon "Najtingalo de Barato" [14].
Analizante ŝian politikan heredaĵon, la brita verkisto kaj filozofo Aldous Huxley skribis, "Estis nia bonŝanco, dum ni ĉeestis en Bombay, renkonti sinjorinon Sarojini Naidu, la novan Prezidanton de la Hinda Kongreso kaj virino kiu kombinas laŭ la plej rimarkinda maniero enorma intelekta potenco kun ĉarmo, dolĉeco, kuraĝa energio, larĝa kulturo kun originaleco kaj kombinaĵo de seriozeco kun humuro. Se ĉiuj hindaj politikistoj estas kiel sinjorino Naidu, tiam la lando ja estas bonŝanca." [15]
La asteroido 5647 Sarojini Naidu, malkovrita de Eleanor Helin el la Observatorio Palomar en 1990, estas nomita laŭ ŝi, en ŝia memoro. La oficiala nomado estis anoncita fare de la Malgranda Stela Centro la 27-an de aŭgusto 2019 (M.P.C. 115893) [16].
Por plia legado
[redakti | redakti fonton]- Gupta, Indra. (2004) India's 50 most illustrious women, 2‑a eldono, New Delhi: Icon Publications.
- Baig, Tara Ali. (1985) Sarojini Naidu: portrait of a patriot. New Delhi: Congress Centenary (1985) Celebrations Committee, AICC (I).
- Ramachandran Nair, K. R.. (1987) Three Indo-Anglian poets: Henry Derozio, Toru Dutt, and Sarojini Naidu. New Delhi: Sterling Publishers.
- Padmini Sengupta. (1997) Sarojini Naidu. ISBN 9788178624495.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ . Naidu, Sarojini. Banglapedia: National Encyclopedia of Bangladesh. Alirita 5 August 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Biography of Sarojini Naidu. Alirita 25 March 2012.
- ↑ "Padmaja Naidu Dies at 75; ExWest Bengal Governor", The New York Times, 3 May 1975.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 Mrs. Sarojini Naidu. Indian National Congress. Arkivita el la originalo je 2020-09-01. Alirita 18 October 2019. Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2020-09-01. Alirita 2023-04-24.
- ↑ Pasricha, Ashu. (2009) The political thought of Annie Besant. New Delhi: Concept Pub. Co., p. 24. ISBN 978-81-8069-585-8.
- ↑ Paranjape, Makarand. (2013) Making India: Colonialism, National Culture, and the Afterlife of Indian English Authority (angle). New Delhi: Springer Dordrecht Heidelberg New York japan and Amaryllis, an imprint of Manjul Publishing House Pvt., Ltd., New Delhi, p. 190. ISBN 978-94-007-4660-2.
- ↑ (2008) Critical response to Indian poetry in English. New Delhi: Sarup & Sons, p. 11. ISBN 978-81-7625-825-8.
- ↑ Anand, Renu. (1964) Techniques of counseling guidance, counseling and student personnel in education McGraw-Hill series in education. Tata McGraw-Hill Education, p. 66–70. ISBN 9780070683815.
- ↑ Iyer, N Sharada. (1964) Musings on Indian Writing in English: Poetry. Sarup & Sons, p. 150. ISBN 9788176255745.
- ↑ Jagadisan. (2001) A thing of beauty. Orient Blackswan. ISBN 9788125016250.
- ↑ Ashita, Barot. Perfect Practice Series English Babharati Workbook Std.VIII, p. 17–20.
- ↑ Nasta, Susheila. (16 November 2012) India in Britain: South Asian Networks and Connections, 1858–1950. ISBN 978-0-230-39271-7.
- ↑ . Sarojini Naidu. Stree Shakti. Alirita 25 March 2010.
- ↑ . Nightingale of India (17 June 2017). Alirita 18 October 2019.
- ↑ Huxley, Aldous (1926). Jesting Pilate: Travels Through India, Burma, Malaya, Japan, China, and America. Paragon House, New York. p. 22.
- ↑ M.P.C. 115893. minor planet center (August 27, 2019).
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Najtingalo de Barato: Sarojini Naidu biopic
- La poezio de Sarojini Naidu: fuzio de angla lingvo kaj barata kulturo
- Verkaĵoj de Sarojini Naidu ĉe Project Gutenberg
- Verkaĵoj de aŭ pri Sarojini Naidu ĉe Internet Archive
- La Ora Sojlo en La Interreta Arkivo
- Verkaĵoj de Sarojini Naidu ĉe LibriVox (publikdomajna aŭdlibroj)
- Biografio kaj Poemoj de Sarojini Naidu
- Letero skribita de Sarojini Naidu
- Sarojini Naidu: enkonduko al ŝia vivo, laboro kaj poezio de Vishwanath S. Naravane
- Sarojini Naidu materialoj ĉe la sud-azia amerika Diĝita Arkivo (SAADA)
- Novaĵgazetaj elĉerpaĵoj pri Sarojini Naidu en la 20th Century Press Archives de la ZBW